Witkacowska kolekcja w Muzeum Narodowym w Warszawie

Liczy sobie 123 prac i jest drugim co do wielkości (po Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku) zbiorem dzieł Stanisława Ignacego Witkiewicza.

Znajduje się w niej 10 obrazów olejnych (w tym - dwa depozyty).

Najbardziej znane (poprzez reprodukcje i udział w wystawach) to Autoportret z 1913 r. oraz Fantazja - Bajka z 1921-22.

Obie prace można oglądać na ekspozycji stałej MNW - w Galerii Sztuki Polskiej 1. połowy XX wieku. Znajdują się tam także oba depozyty: Ostatni papieros skazańca z 1925 r. (uznawany za ostatni obraz olejny artysty, przed porzuceniem malarstwa olejnego i poświęceniu się rysowaniu wyłącznie portretów pastelami w ramach jednoosobowej Firmy Portretowej, własność Muzeum Literatury w Warszawie) i Kompozycja ze śpiącą kobietą z 1920 r. (przedstawiający najprawdopodobniej scenę samobójczej śmierci narzeczonej Witkacego, Jadwigi Janczewskiej w 1914 r., własność prywatna).

Poza tym w Galerii prezentowana jest Kompozycja fantastyczna z lat 1915-1920 (należąca do cyklu Kuszenie św. Antoniego i przedstawiająca scenę unoszenia pustelnika przez diabła) oraz Kompozycja z pięcioma postaciami z 1911 r. - rzadki przykład młodzieńczej pracy olejnej artysty, nie będącej pejzażem.

Ponadto MNW posiada w swych zbiorach dwa niewielkie pejzaże tatrzańskie z 1911 r. (Granaty i Widok na Kopieniec z Antałówki) oraz Pejzaż z kwitnącymi drzewami z tego samego roku. Zbioru dopełnia olejny portret kobiecy malowany na desce.

Witkacowska ekspozycja stała uzupełniana jest sześcioma portretami pastelowymi (w tym para autoportretów z 1938 r. Dr Jeckyll i Mr. Hyde, portrety Zofii i Stefana Szumanów, Neny Stachurskiej i Leona Reynela) wymienianymi - z uwagi na papierowe podłoże - co 3 miesiące z dużą, efektowną kompozycją pastelową przedstawiającą scenę malowania portretu na tle fantastycznego pejzażu (Portret Maryli Grossmanowej z autoportretem, tzw. Fałsz kobiety z 1927 r.).

Witkacowska kolekcja MNW liczy sobie 113 prac na podłożu papierowym:

3 gwasze z lat 1915 - 1923, 2 kompozycje rysowane węglem z 1914 roku, 4 portrety węglowe, 21 małych rysunków ołówkowych oraz rysowanych atramentem, 5 kompozycji pastelowych reszta to portrety pastelowe z okresu działalności Firmy Portretowej, w tym - poza 5 autoportretami - unikatowy zespół 27 portretów Leona Reynela - powinowatego artysty i jego bliskiego przyjaciela - dar wdowy po Reynelu, Władysławy z 1961 r. Jeden portret pastelowy (Juliana Tuwima) znajduje się w Muzeum Literatury w Warszawie jako depozyt długoterminowy.

Witkacy Domain

[kalendarium] [twórczość] [firma] [bibliografia] [aukcje] [falsyfikaty] [legendy] [witkacologia] [aktualności] [ośrodek] [opieka]